تست‌های تشخیص کوررنگی

کوررنگی به سه دسته کلی قرمز-سبز، آبی-زرد و کوررنگی کامل تقسیم بندی شده که هر یک خود دارای انواع مختلفی است.

قرمز-سبز: رایج ترین نوع کوررنگی که خود به ۴ مدل زیر دسته بندی می‌شود.  

• دوترانومالی: در این مدل بیمار به دلیل اخلال در مخروط هایی با طول موج متوسط(M) رنگ سبز را قرمز تشخیص می‌دهد.
• پروتانومالی:دوترانوپی: این نوع کوررنگی مربوط به اخلال در طول موج بلند یا مخروط های L است که برعکس دوترانومالی، بیمار رنگ قرمز را سبز می‌بیند.
• پروتانوپی: دیده شدن رنگ مشکی به جای رنگ قرمز از عوارض از بین رفتن مخروط L  در چشم بیماران است. به این نوع کوررنگی پروتانوپی گفته می‌شود.
• دوترانوپی: از بین رفتن مخروط های M با طول موج متوسط سبب اخلالی می‌شود که به موجب آن بیمار رنگ سبز را بژ می‌بیند.

• تریتانومالی: عملکرد ضعیف مخروط های S با طول موج کوتاه سبب می‌شود بیمار هر ۴ رنگ زرد، قرمز، سبز و آبی را شبیه به هم ببیند و نتواند طیف رنگی را به درستی تشخیص دهد.
• تریتانوپیا: این بیماری که قدرت تشخیص رنگ آبی و زرد را برای بیماران دشوار می‌کند، به دلیل از بین رفتن مخروط‌ های S در چشم بیمار اتفاق می‌افتد. به طوری که فرد رنگ سبز یا زرد را خاکستری یا نهایت بنفش می‌بیند.

• تک رنگ بینی استوانه ای: این نوع کوررنگی کامل از نوع دیگر رایج تر بوده و معمولا از طریق ژنتیک به فرد منتقل شده است. افرادی که مبتلا به کوررنگی کامل از نوع تک رنگ بینی استوانه ای هستند هیچ رنگی را به درستی تشخیص نداده و تمامی رنگ‌ها را سیاه، خاکستری و یا سفید می‌بینند.

• تک رنگ بینی مخروطی: در تک رنگ بینی مخروطی، بیمار از سه رنگ آبی، سبز و قرمز تنها یک رنگ را درست تشخیص می‌دهد. در این حالت فرد سه رنگ را یا کلا قرمز دیده یا کلا آبی و یا کلا سبز. در واقع بیمار در این حالت قادر به تشخیص دو رنگ از سه رنگ گفته شده نیست.